Choć teoretycznie dostępne są przez cały rok, to najlepiej smakują w sezonie. Europejskie rarytasy przyprawiają o kulinarny zawrót głowy.
Naszych zamorskich sąsiadów smakosze powinni odwiedzać w sierpniu. W czasie Kräftpremiären – corocznego święta kulinarnego, które przypada zawsze na drugą środę sierpnia – Szwedzi zajadają się rakami. Uczestnicy tych rakowych uczt zakładają na głowy fikuśne czapeczki oraz urocze śliniaczki. Liczy się bowiem nie tylko dobre jedzenie, ale przede wszystkim przednia zabawa. Kolejnym półmiskom raków wjeżdżającym na stoły towarzyszą dźwięki folkowej piosenki, która opiewa „święto gotowanego raka”. Delikatne, lekko osolone mięso skorupiaków Szwedzi popijają aquavitem, czyli lokalną ziołową wódką. Z kolei w trzeci czwartek sierpnia rozpoczyna się Surströmmingspremiären, czyli sezon na kiszonego śledzia. Posolony, drobny bałtycki śledź najpierw poddawany jest kiszeniu, a potem zamyka się go w hermetycznej puszce. Gdy mięso już – dosłownie – zgnije, z wielką pompą otwiera się puszkę… Kiszonego śledzia spożywa się z cienkim podpłomykiem, drobniutko posiekaną cebulą oraz niewielkimi kartofelkami. Brzmi to może nieco dziwnie, ale chyba warto posmakować Surströmming, skoro Szwedzi tak się nim zachwycają. Nie sposób też nie wspomnieć o malinie moroszce. Ten bogaty w witaminę C owoc dojrzewa na północy w połowie sierpnia. Ma słodko-kwaśny smak i bursztynową barwę. Szwedzi delektują się dżemem z moroszek, który serwują na gorąco z lodami waniliowymi. Z tego owocu produkuje się też wina i likiery.
Kwiaty i grzyby
Wszyscy urlopowicze szukający sezonowych smaków powinni skosztować smażonych w chrupiącym cieście… kwiatów cukinii. Przysmak ten serwowany jest w Italii wyłącznie w wybranych restauracjach – takich, w których jadają miejscowi. Włosi przepadają za tym delikatesem. Przyrządzają go w tradycyjny sposób – po usunięciu pręcików do kielicha kwiatowego wkłada się nadzienie, płatki skręca się jak papierek od cukierka.
Wszyscy urlopowicze szukający sezonowych smaków powinni skosztować smażonych w chrupiącym cieście… kwiatów cukinii.
Takie zawiniątko następnie smaży się w panierce na głębokim oleju lub zapieka. Świeże kwiaty cukinii służą też za spektakularną ozdobę np. sałatek. Turystom planującym urlop jesienią warto zarekomendować trufle, które właśnie o tej porze dominują we włoskiej kuchni. Nie jest tajemnicą, że ten niepozorny grzybek to towar niezmiernie luksusowy, a ich zbieracze (zwani trifulau) cieszą się szacunkiem wśród najlepszych szefów kuchni. We Włoszech rośnie przynajmniej osiem jadalnych odmian trufli. Najlepsza jest biała trufla z Piemontu (z okolic miasteczka Alba). To właśnie tutaj odbywają się targi, aukcje i festiwal trufli. Białych trufli można skosztować także w Toskanii. W październiku i listopadzie grzyby pojawiają się na targu miasteczka San Miniato. Z kolei czarne trufle (o wiele tańsze) można spotkać w Umbrii, szczególnie w okolicach Spoleto i Norcii, gdzie również odbywają się w sezonie truflowe jarmarki.
Czas szparagów
Według najnowszych statystyk każdy Niemiec zjada ich rocznie 1,5 kg. Tylko pogratulować! Złośliwi twierdzą, że w sezonie wiosennym w niemieckich domach szparagi serwowane są na śniadanie (omlet ze szparagami), na obiad oraz… na kolację. Szparagomania! Jako ciekawostkę trzeba wspomnieć, że to my – Polacy – jesteśmy od lat prawdziwą podporą niemieckiego szparagowego „przemysłu”. – Nasze uprawy nie rozwinęłyby się tak dobrze, gdyby nie pracownicy sezonowi z Polski – zapewnia Joerg Buschmann, który 20 lat temu założył pod Berlinem plantację tych warzyw. Niemcy najchętniej przyrządzają białe szparagi. Podają je ugotowane i polane masłem z tartą bułką albo kremowym sosem holenderskim. Szparagi wybornie pasują do sznycla wieprzowego.
