Niesamowite budowle, które nie powstały

Architekci i inżynierowie miewają czasem zaskakujące pomysły. Niektóre koncepcje powstają pod wpływem światowych trendów, inne są osobistym marzeniem twórców. Wiele z tych projektów nigdy nie powstaje, inne czekają na lepsze czasy. Ale jedno łączy je na pewno – wszystkie porażają swoim rozmachem. Prezentujemy kilka najciekawszych zamysłów, które nigdy nie zostały zrealizowane.

Łapacz chmur

Ta przedziwna konstrukcja to podniebna struktura mająca gromadzić wilgoć z chmur i przenosić ją w inne, dotknięte suszą rejony świata. Po dotarciu na miejsce łapacz miałby wytwarzać deszcz dostarczając tym samym życiodajną wodę roślinom, zwierzętom i ludziom. Jak utrzymują pomysłodawcy łapacza chmur, takie działanie ma regulować klimat na Ziemi i zapobiegać klęskom żywiołowym, w tym suszy i powodzi. Łapacz z wyglądu przypomina balon, który jest podtrzymywany przez zmieniający kształt użebrowany szkielet.

Cloud Capture to pomysł rodem z… „Hydrozagadki” Andrzeja Kondratiuka…

Sam mechanizm służący do wyłapywania i transportowania chmur ma być wykonany z hydrofilowych (zbierających wodę) i hydrofobowych (oddających wodę) materiałów. Cloud Capture jest dziełem architektów z Południowej Korei, którzy przedstawili swój pomysł w eVolo Skyscraper Competition – konkursie wyłaniającym najlepsze pomysły na wysokościowce. Wizja nie doczekała się dotąd realizacji. Być może świat nie jest jeszcze gotowy na taką rewolucję w ekologii.

X-Seed 4000

Projekt narodził się w 1995 roku w Japonii. Gigantyczny wieżowiec był inspirowany świętą góra Fudżi, a gdyby powstał byłby od niej wyższy o niecałe 300 metrów. Czterokilometrowy budynek ma posiadać 800 pięter, które pomieszczą milion osób, stalowy szkielet wykonany z 3 mln ton stali i podstawę o szerokości 6 km zanurzoną w morzu.

Wprawne oko od razu zauważy, kto miałby być największy – X-Seed 4000. / Foto: infographics.xyz

Wybudowanie tego kolosa pochłonęłoby nawet bilion (sic!) dolarów. Pikanterii dodaje też lokalizacja budynku w Pierścieniu Ognia na Pacyfiku, obszarze narażonym na tsunami, trzęsienia ziemi i wybuchy wulkanów. Zrealizowanie tak potężnego projektu przekracza jednak ludzkie możliwości, a sama koncepcja miała na celu zwrócenie uwagi na studio architektoniczne Tasei Corporation.

Kopuła nad Manhattanem

Przezroczyste kopuły chroniące miasto przed atakami często pojawiają się w filmach science fiction. Amerykański architekt, Buckminster Fuller, pragnął zbudować taką kopułę nad Manhattanem. Fuller miał szczerą nadzieję na realizację tego projektu i zaciekle bronił jego sensowności. Argumentował to ogromnymi oszczędnościami, jakie miałoby przynosić zasłonięcie dzielnicy konstrukcją. Według Fullera spadłyby opłaty za odśnieżanie, ogrzewanie i chłodzenie budynków, a sama dzielnica stałaby się niezależna od warunków pogodowych. Trudno odmówić Fullerowi fantazji, jednak stan jego wiedzy można podawać w wątpliwość. Konstruktor nie wziął pod uwagę najbardziej oczywistej rzeczy, czyli pojazdów spalinowych, które w takich warunkach nie mogłyby pracować.

Mauzoleum Newtona

Na ten pomysł wpadł pod koniec XVIII wieku francuski wizjoner, Etienne-Louis Boullee. Architekt miał artystyczną duszę, którą pod presją rodziców musiał okiełznać. Natura czasem jednak bierze górę nad rozsądkiem, czego przykładem jest odważny projekt Boullee’a – Mauzoleum Newtona (zdjęcie w nagłówku artykułu). W jego rozumowaniu wszystkie projekty miały wyrażać idee Wielkości i Piękna. W swojej pracy inspirował się gównie przyrodą, był szczególnie zafascynowany symetrią. Mauzoleum Newtona jest odzwierciedleniem jego stylu – prostego, nowoczesnego, ale czerpiącego inspirację z klasyki. Na projekcie główna część mauzoleum ma 150 m średnicy i jest w kulistym kształcie. Boullee starannie przemyślał oświetlenie budynku. W suficie miały znajdować się nieduże otwory ułożone w mapę nocnego nieba, które w ciągu dnia tworzyłyby grę świateł i cieni. Nocne mroki miała rozpraszać kulista lampa podwieszona pod kopułą – symbol Słońca i „światło rozumu”, które przyniósł ze sobą Newton.